6 Απριλίου
Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 5.15
το πρωί της 6ης Απριλίου εναντίον του προκαλυπτικού φυλακίου στη
γέφυρα της Κούλας, πριν δηλαδή ο πρεσβευτής Έρμπαχ επιδώσει τη διακοίνωση στον
πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή
Οι γερμανοί δεν κράτησαν ούτε τα
προσχήματα.
Εξαπολύθηκαν καταιγιστικά πυρά του
γερμανικού πυροβολικού εναντίον των
ελληνικών οχυρώσεων. Για τον κανονισμό
των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμώνα ένα
δέσμιο στη γη αερόστατο, η
παρουσία του οποίου ήταν προκλητική καθώς οι
ελληνικές δυνάμεις στερούνταν εντελώς
αεροπορικής κάλυψης.
Η επίθεση
κατά του Ρούπελ είναι από τις μεγάλες στιγμές αυτού του πολέμου, που έμπαινε
πια στο τελευταίο του στάδιο.
Η στενωπός του Ρούπελ είναι η κοιλάδα που
σχηματίζεται από τον ρου του Στρυμώνα και αποτελεί κλασικό δρόμο εισβολής στην
Ελλάδα.
Η δύναμη του Ρούπελ ήταν 27 αξιωματικοί
και 950 οπλίτες, κυρίως επίστρατοι μεσήλικες και τραυματίες του Ελληνοιταλικού
πολέμου που κλήθηκαν να επανδρώσουν το
οχυρό.
Οι Γερμανοί έριξαν πάνω στο Ρούπελ όλο το
βάρος τους.
Βομβαρδισμός πυροβολικού άρχισε
στις πέντε και τέταρτο το
πρωί, στις έξι χύθηκαν από
ψηλά τα Στούκας. Είχαν ειδικές
σειρήνες, που ούρλιαζαν απαίσια καθώς
γίνονταν οι βουτιές, για να σπάζουν
τα νεύρα των
αμυνομένων. Η τοποθεσία ολόκληρη ήταν μέσα στις
φλόγες, ο αέρας έτρεμε , σκιζόταν από
τις λάμψεις.
Το
θέαμα και το
άκουσμα έπαιρνε ένα
τρομακτικό μεγαλείο καθώς
το σύστημα πυρός
του οχυρού απαντούσε
τώρα σύσσωμο κι από
αντίκρυ ζύγωναν τ΄ άρματα μάχης
του εχθρού και
οι μοτοσυκλετιστές. Πυκνές
μάζες πεζικού τα ακολουθούσαν.
Στο Στρυμώνα κατέβαιναν
βάρκες από λάστιχο, ξέχειλες
από γερμανικό στρατό,
αμφίβια τέρατα με μυριάδες κεφαλές
από πρασινωπό ατσάλι.
Ο εχθρός
είχε κατεύθυνση κατά
κύριο λόγο προς
τα δύο από
το σύστημα οχυρών
του Ρούπελ : το
Ουσίτα και το
Μολών Λαβέ.
Στο
μεταξύ , δεκαοχτώ βάρκες που είχανε
μπλέξει στο υποβρύχιο
δίχτυ από σύρμα , στο
Στρυμώνα, βούλιαζαν
χτυπημένες από το
πυροβολικό των οχυρών μαζί
με το έμψυχο
φορτίο τους. Εκατόν
είκοσι αεροπλάνα βούιζαν,
ούρλιαζαν αδιάκοπα πέρα -
δώθε στον ουρανό.
Οι υπερασπιστές του
Ρούπελ έδειχναν θαυμαστή
ψυχραιμία . Η αναμέτρηση
φιλοπατρίας και σιδερένιας
θέλησης ήταν σκληρή,
αποφασισμένη.
Σ΄ όλο
το διάστημα της ημέρας,
οι Γερμανοί, τεχνίτες πια
στην επίθεση, στέλνουν
τα κύματά τους το
ένα πίσω από το
άλλο, ακούραστα, ανεξάντλητα, διαλύονται,
αλλά συνεχίζουν με τους ίδιους πυκνούς
σχηματισμούς, με την ίδια
ορμή. Κάθε μισή
ώρα, κύματα από Στούκας
ξεχύνονται από πέρα, αυλακώνουν
αφηνιασμένα τον ουρανό. </p>
Την
τοποθεσία των οχυρών
Παλιουρώνες , Ρούπελ,
Καρατάς, τη χτυπούνε
ογδονταδύο γερμανικές πυροβολαρχίες. Το
σύμπαν, κάτω κι΄ απάνω ,
φαίνεται να έχει
πνιγεί στη φλόγα.
Παρά τους σφοδρούς
βομβαρδισμούς, κανένα έργο
των οχυρών δεν
καταστράφηκε ενώ το
ηθικό των ανδρών
ήταν τέτοιο που
πολλοί από αυτούς,
αναθαρρημένοι , έβγαιναν από
τα οχυρά αλλά
αναγκάζονταν να επιστρέψουν.
Ενώ
η αντίσταση των
οχυρών στον Στρυμώνα
παρέμενε άκαμπτη, οι
Γερμανοί κατάφεραν στη
διάρκεια της ημέρας
να καταλάβουν το
δυτικό τμήμα της
κορυφογραμμής του Μπέλες όπου
δεν υπήρχαν μόνιμες
οχυρώρεις και να
φθάσουν το βράδυ
στην κοιλάδα της
Ροδόπολης, γεγονός που δημιούργησε
κίνδυνο για όλη
τη << γραμμή Μεταξά
>>.
7 Απριλίου
Ίδια
τύχη είχανε την ημέρα
αυτή οι επιθέσεις
των Γερμανών στο
Ρούπελ. Μέσα σε πυκνή
ομίχλη, με υποστήριξη
γενναία πυροβολικού και
αεροπορίας, έκαναν αλλεπάλληλες
εφόδους ως την
ώρα που έπεσε
το σκοτάδι. Με
την νύχτα , παραιτήθηκαν.
Αλλά
είχανε πετύχει, από
την προηγουμένη ημέρα, να
εισδύσουν σε μικρές
ομάδες πίσω, στα
νώτα του οχυρού,
κι από εκεί έκαναν
μεγάλη ζημιά στις
τεταγμένες σε διάφορες θέσεις
ελληνικές πυροβολαρχίες.
Όταν,
μετά το ξημέρωμα
κυνηγήθηκαν από τα ελληνικά
τμήματα, υποχώρησαν κι έπιασαν
το ύψωμα Γκολιάμα ,
οχυρώθηκαν εκεί , αντέταξαν κρατερή άμυνα.
Την ίδια μέρα καταλαμβάνονται μετά από
σκληρό αγώνα τα οχυρά Ιστίμπεη, Κελκαγιά, Αρπαλούκι.
Επίσης, το ύψωμα Κρακώρ δέχεται
σφοδρότατη επίθεση και σκοτώνεται με την
πλειονότητα των ανδρών του ο λοχαγός Κυριακίδης.
8 Απριλίου
Άδικα αγωνίστηκαν οι
Γερμανοί να σπάσουν την
αντίσταση των οχυρών.
Το πεδίο της
μάχης απόμεινε γεμάτο
πτώματα και σκορπισμένο
υλικό.
Βορειοδυτικά, τo οχυρό
Παλιουριώνες βομβαρδίζεται από πυροβολικό κι αεροπορία σ’ όλο
το διάστημα της ημέρας
. Κατά τις τέσσερες
τo απόγευμα
ο βομβαρδισμός φτάνει
σε παροξυσμό. Τα
φατνώματα του οχυρού
βάλλονται τώρα κι από
φορητά όπλα, ενώ εξαπολύεται επίθεση σφοδρότατη
κατά του συγκροτήματος . Απαντάει ο
φραγμός πυρός του
οχυρού κι ο εχθρός
καθηλώνεται βουτηγμένος στο
αίμα. Απανωτές
του απόπειρες ,
αργότερα, να φτάσει
στα συρματοπλέγματα, σκοντάφτουν.
Μόνο τη νύχτα
στις εννιά η
ώρα θα κατορθώσουν
κάποια εχθρικά τμήματα
να τρυπώσουν μέσα
στη χαράδρα και
να πιάσουν θέσεις
στα νώτα του δυτικού
από τα τρία
συγκροτήματα του οχυρού.
Αλλά ας αγωνίζονται τα οχυρά τον υπέρ πάντων αγώνα.
Η λύση του
δράματος θα δοθεί από τη Γιουγκοσλαβία όπου μετά την κατάρευση της
Γιουγκοσλαβίας ο γερμανικός στρατός
υπερκέρασε την οχυρωμένη τοποθεσία της γραμμής Μεταξά και μέσω της κοιλάδας του
Αξιού έφτασε στη Θεσσαλονίκη.
9Απριλίου
Ξημέρωνε 9 Απριλίου και ο αγώνας στα οχυρά δεν έλεγε να σταματήσει. Η αποκοπή του Τμήματος
Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας από τον υπόλοιπο στρατό και ο κίνδυνος αιχμαλωσίας του ανάγκασε το
στρατηγό Μπακόπουλο να συνθηκολογήσει. Στις 2 το μεσημέρι υπογράφτηκε το πρωτόκολλο με το στρατηγό Φάϊελ, όπου γίνεται ιδιαίτερη
μνεία στη γενναιότητα του ελληνικού στρατού.
Στις πέντε το απόγευμα, εμφανίζονται Γερμανοί κήρυκες
προ του υψώματος ΟΥΣΙΤΑ και γνωρίζοντας ότι είχε υπογραφεί η συνθηκολόγηση με
την Ελληνική Κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη, απαιτούν την παράδοση του οχυρού.
Ο Διοικητής του Οχυρού ΡΟΥΠΕΛ Ταγματάρχης Δουράτσος
αποστέλλει τον Ανθ/λγό Δαμιανό να διαμηνύσει
στον Γερμανό Αξιωματικό ότι:
«Τα οχυρά παραδίδονται μόνον όταν
κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου».
Όμως ύστερα από επικοινωνία με τους προϊσταμένους του
και αφού έλαβε πλήρη εικόνα της καταστάσεως από την οποία διαπιστώθηκε το
άσκοπο των παραπέρα θυσιών, λαμβάνεται η απόφαση συμμορφώσεως προς τις διαταγές
των προϊσταμένων του.
Την 10
Απριλίου
Στις 06:00 το πρωΐ, ο Τχης Δουράτσος μεταβαίνει προς
συνάντηση Γερμανού Αξιωματικού, ο οποίος αφού τον συγχαίρει για
την ηρωϊκή αντίσταση, του ζητά, την παράδοση του οχυρού. Ο Τχης Δουράτσος
αξιώνει να μην εισέλθει Γερμανός στο οχυρό προ της αναχωρήσεως των Ελλήνων
μαχητών και το αίτημα, μετά από λίγο, γίνεται αποδεκτό από τους Γερμανούς.
Την 11.00 ώρα αφού οι ηρωϊκοί μαχητές
απένειμαν τιμές προς τους πεσόντες., κινήθηκαν πεζή μέσω Σιδηρο-κάστρου στις
Σέρρες.
Κατά την κίνησή τους, Γερμανικό τμήμα
στο ύψος της γέφυρας του ποταμού Στρυμώνα, τους απέδωσε τιμές και οι ΄Ελληνες
ήρωες ανταπέδωσαν τον χαιρετισμό.
Από τη δύναμη του οχυρού ΡΟΥΠΕΛ, οι
απώλειες από Ελληνικής πλευράς ήταν 14 Νεκροί και 38 Τραυματίες ενώ οι νεκροί
της ευρύτερης περιοχής ΡΟΥΠΕΛ ανέρχονται στους 126.
Από Γερμανικής πλευράς οι ακριβείς
απώλειες δεν έγιναν γνωστές, γέμισαν
όμως, τρία νεκροταφεία στην περιοχή του Προμαχώνα, το δε 125 Σύνταγμα Επίλεκτων
που επιτέθηκε στο ΡΟΥΠΕΛ, τέθηκε εκτός μάχης.
Ο Διοικητής του 125ου Συντάγματος
Επιλέκτων Σχης PETERSEN, με δάκρυα στα
μάτια ανέφερε στον Ανχη Πλευράκη Γεώργιο, Διοικητή του Δυτικού Υποτομέα του
συγκροτήματος Σιδηροκάστρου, τα εξής:
«Δεν θρηνώ ως στρατιώτης για τη θυσία μας,
διότι ήταν επιβεβλημένη, θρηνώ όμως ως άνθρωπος διότι από το Σύνταγμά μου
έμειναν ολίγοι μόνον άνδρες».
Λίγο
αργότερα ο Χίτλερ, δεν δίστασε να παραδεχθεί, ότι «…η ιστορική δικαιοσύνη με
υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους
τους αντιπάλους μας, ο ΄Ελλην στρατιώτης, επολέμησε με ύψιστον ηρωϊσμόν και
αυτοθυσία».
 |
|||
