Ιστορία Κατασκευής

  ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

Οχύρωση στον Μεσοπόλεμο 

     Στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου οι εμπειρίες των χαρακωμάτων του Α΄Παγκοσμίου πολέμου ώθησαν τα κράτη  στην κατασκευή νέων ή στην αναβάθμιση παλαιότερων οχυρωματικών  γραμμών κατά μήκος των περισσότερο απειλουμένων συνόρων τους. Η  Γαλλική γραμμή "Μαζινώ", η Γερμανική<Ziγκφριντ>, η Σοβιετική  <Στάλιν>, <το τείχος του  Ατλαντικού>  είναι  τα πιο γνωστά έργα της εποχής αυτής.

    Η Ελλάδα δε μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση  σε αυτή τη γενική κατάσταση. Την περίοδο 1933-1941 υπήρξε μια  τιτάνια για τη χώρα μας προσπάθεια οχύρωσης των συνόρων της στην Ανατολική Μακεδονία  και τη Δυτική Θράκη για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος από Βουλγαρία, τη μόνη βαλκανική χώρα που επιδίωκε την αλλαγή των συνόρων, που αποτελούσε άλλωστε και το λόγο για τον οποίο δε συμμετείχε στο  Βαλκανικό Σύμφωνο. 

Τι ήταν το Οχυρό

Πρόκειται για ένα σύνολο από επιφανειακά και υπόγεια έργα, κατά-σκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ), που συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες στοές και αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο. 

Σκοποί οχύρωσης

Σκοπός των οχυρών ήταν να εμποδίσουν τη διέλευση εχθρικών τμημάτων από σημαντικές οδεύσεις για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα.

Την  πρώτη περίοδο κατασκευής είχαν αμυντικό προσανατολισμό με κύριο σκοπό την απόκρουση αιφνιδιαστικής επίθεσης.

Με την ανάληψη της αρχηγίας του ΓΕΣ το 1936 από τον Αλέξανδρο Παπάγο περιλαμβάνεται και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν  ως τοποθεσία αντίστασης ολόκληρης της Στρατιάς και ως ορμητήριο ανάληψης επιθετικής πρωτοβουλίας προς τη Βουλγαρία.

Τελική διάταξη της γραμμής οχυρών

Η κυρίως γραμμή εκτεινόταν από το όρος  Μπέλες μέχρι τον ποταμό Νέστο. Το δίκτυο των οχυρών έμεινε γνωστό στη νεότερη ιστορία με τον τίτλο <γραμμή Μεταξά > επειδή το μεγαλύτερο μέρος της συντελέστηκε στη περίοδο της πρωθυπουργίας του Ιωάννη Μεταξά.

Τον Απρίλιο του 1941 ήταν σχεδόν ολοκληρωμένα 21 οχυρά.

Posted in: